Saturday, 1 December 2012

DISEMBER TERAKHIR DI SINTOK




                                                             1 disember 2012

Hari Ni Dah Masuk Bulan 12, Sekejap Je Masa Berlalu Dan inilah disember terakhir aku di uum..Rase Macam Baru Semalam Register Masuk Uum, Dan Hari Ni Dah Masuk Bulan 12, Maknanya Perjalanan Aku Di Bumi Sintok Ni Semakin Di Penghujung, Dalam 6 Bulan Lg Kot Nk Habis Then Praktikum, Adoii Bile Fikir Pasal Praktikum  Sangat Seram Rasa Nk Hadapi Seme Tu Tapi Nak Xnak Kena Lalui Jugak, Harapannya Semoga Segala Berjalan Lancar Seperti Yang Dirancang, Insyaallah Amin

Tapi Bile Diingat Seme Paper Sem Ni Dengan Sem Depan Aku Jadi Takut Jugak..Adakah Mampu Aku Tunaikan Impian Semua Orang, Aku Takut Sangat Andai Aku Xmampu, Bukan Aku Xcuba, Aku Dah Try Sedaya Mungkin Tapi Allah Lebih Mengetahui Jalan Hidup Aku, Yang Mampu Aku Buat Hanya Berdoa Dan Tawakal Setelah Segala Usaha Aku Laksanakan, Semoga Ada Bahagia Kelak, Insyaallah.

Bila Perjalanan Di Sini Semakin Di Penghujung Aku Mula Terfikir Akan Sesuatu, Mungkin Aku Mulai Menghargai Sebuah Persahabatan Yang Aku Xpernah Kecapi Dahulu, Disinilah Aku Mulai Belajar Erti Sahabat Dan Kawan
Mulai Belajar Dan Kenal Sikap Manusia Yang Pelbagai Ragam, Tapi Itulah Yang Membuatkan Hidup kita  Unik, Jika Semua Dalam Keadaan Baik Tanpa Kepahitan, Pasti Hidup Ini Tidak Ceria Dan Bermakna Bukan??

Di Bumi Sintok Ini Jugak Aku Lihat Dan Lalui Banyak Perkara Yang Kekadang Menjadikan Aku Insan Yang Khilaf, Tetapi Aku Akan Tetap Berusaha Untuk Menjadikan Diri Aku Lebih Baik Dari Sebelumnya,

SEDIA MENGHULUR TANGAN SAAT DIRI INI TERJATUH
Banyak Peristiwa Berlaku Di Sini, Dalam Bersahabat, Bercinta, Berkenalan, Pelbagai Rasa Juga Aku Alami, Sedih, Gembira, Kecewa, Cemburu, Bahagia, Kesepian...Semuanya Mematangkan Aku, Dan Membuat Aku Sedar Akan Hakikat Sebuah Kehidupan.
KORANG LAH TEMPAT SHARE DAN MELUAH SEGALA ISI HATI..

Kepada Semua Sahabat2 :
Sesungguhnya Dengan Kalian, Aku Mulai Sedar Erti Kehidupan. Terima Kasih Kerana Menerima Diri Ini Seadanya, Sungguh Aku Hanya Insan Biasa Yang Xmampu Lari Dari Silap. Dalam Diam Aku Sayang Korang Sangat2, Korang Semua Dah Macam Family Aku, Sekarang Aku Faham Kenapa Allah Bg Aku Ujian Di Rumah Dan Letak Aku Jauh Di Sintok, Sbb Allah Nk Bagi Aku Kasih Sayang Dan Perasaan Bahagia Dengan Sahabat2...Terima Kasih Tidak Terhingga, Sungguh Andai Kita Terpisah Kelak Aku Mesti Rindu Korang Sangat, Aku Akan Ingat Setiap Detik Kita Semua Bersama...
SEMOGA UKHWAH INI AKAN TETAP TERSIMPUL..

Entry ni khas utk korang semua : Durrah, Lisa, Dayah Mazlan, Niena, Zai, Wani, Diana, Farah, Naimah, Shima, Ramlah, Mijan, Ayu, Aida, Ilah, Gmah, Fiezah, Sue, Imah, Dayah sMaM, Hasmah, Elin, Haida, Shuhada, Suzie....Jedi, Rais, Shadan, Iqbal, Keri, Faris, Saiful...and for sure my Dear Azri...


2 comments:

  1. aku pun sangat hargai korg dslam hidup aku, aku harap ukhuwah persahabatan kita akan kekal abadi selamanya.. aku minta maaf andai aku pernah lukakan hati, tersalah kata, terkecilkan hati.. maafkan aku.. aku cuba untuk jd sahabat yang termampu... aku sayang korg sgt2.. :') thanks for everythg...

    ReplyDelete